Дали марихуаната предизвикува психотични нарушувања, како што е шизофренијата и дали симптомите како што е паранојата доведуваат до тоа да човекот извршува насилни кривични дела? Тоа е она што го тврдел писателот Алекс Беренсон. Како дел од промоцијата на неговата нова книга, Беренсон објавил во Њујорк тајмс, дека ја обвинува дрогата за “нагло зголемување на бројот на убиствата и нападите” забележани во некои држави во кои е дозволена рекреативна употреба на канабис за возрасни лица.
“Како научници со 70 годинишно искуство во едукација за дрога, како и за истражување на психоактивни супстанции, ние тврдиме дека она што го тврди Беренсон во неговата книга се дезинформации и бесмислици”.
Точно е дека луѓето со дијагноза на психоза имале поголема веројатност да пријават тековна или претходна употреба на канабис отколку луѓе без психоза. Заклучокот кој што може да се извлече од тоа е дека употребата на канабис предизвикувала зголемен ризик од психоза, и тоа е она што писателот Беренсон го искористил за тврдењата во својата книга. Сепак, ова не ги игнорира доказите дека психотичното однесување било исто така поврзано со повисоки стапки на употреба на тутун, и со употреба на стимуланси и опиоиди.
Дали сите овие работи “предизвикуваат” психоза, или постои уште еден, поверојатен одговор? Во нашето многу децениско образование на факултетите, една од најважните работи што сме се обиделе да ги пренесеме на нашите студенти е разликата помеѓу корелацијата (две работи се статистички поврзани) и причината (едно нешто предизвикува друго). На пример, носењето на светла облека е поверојатно во текот на оние месеци во кои што има поголема продажба на сладолед, но ние не веруваме дека едното е последица на другото.
Во обемната ревизија на литературата од 2016 година бил донесен заклучок дека оние индивидуи кои се подложни на развој на психоза (која обично не се појавувала до околу 20 годишна возраст), исто така, се подложни на други форми на проблематично однесување, вклучително и лоши резултати во училиштето, лажење, крадење и рана и тешка употреба на разни супстанции, вклучително и канабис. Многу од овие однесувања се појавувале порано во текот на развојот на личноста, но фактот дека едно нешто се случува пред друго нешто, исто така, не било доказ за причинско-последична појава (Една од стандардните логички грешки предавани во логички класи: по ова, затоа поради тоа.)
Исто така вредно да се напомене било дека зголемената употреба на канабис дури за 10 пати во Велика Британија од 1970-тите до 2000-тите не била поврзана со зголемување на стапките на психоза во текот на истиот тој период, дополнителен доказ дека промените во употребата на канабис кај општата популација најверојатно нема да придонесат за промени во психозата.
Доказите од истражувањето укажувале дека агресијата и насилството биле многу неверојатни резултати од употребата на канабис.
Врз основа на нашите сопствени лабораториски истражувања, на кои им дадовме илјадници дози канабис на луѓе – внимателно проучувајќи го нивниот мозок, однесувањето, когнитивните и социјалните реакции – ние никогаш не сме виделе учесник во истражувањето да стане насилен или агресивен додека е под влијание на дрога , како што тоа го тврди Беренсон во неговата книга. Главните ефекти на конзумирањето канабис се задоволството, релаксацијата, седацијата, еуфоријата и зголемен апетит. Сепак, многуте високи концентрации на ТХЦ може да предизвикаат блага параноја, визуелни и / или аудитивни нарушувања, но дури и овие ефекти се ретки и обично се гледаат само кај многу неискусни корисници – изјавил д-р Карл.
Во 1930-тите, бројни извештаи во медиумите ја преувеличувале врската помеѓу употребата на канабис од страна на црнците и насилните кривични дела кои што се извршувале тоа време.
За време на конгресни сослушувања во врска со регулирањето на дрогата, комесарот на Федералното биро за наркотици, Хари Ј Анслингер, изјавил: “Канабисот дрога која што најмногу предизвикува насилство во историјата на човештвото”. Бил убедлив. Но, за жал, овие измислици биле искористени за оправдување на расната дискриминација и за олеснување на усвојувањето на Законот за данок на марихуана во 1937 година, што во суштина значело забрана за канабисот.
Имало неколку неодамнешни случаи во кои полицајците ги наведоа фиктивните опасности од канабисот како би ги оправдале своите смртоносни акции.
Назад во 1930-тите, кога немало речиси никакви научни податоци за канабисот, незнајните и расистички функционери објавиле анегдотски извештаи за своите штети. Речиси 90 години и стотици студии подоцна, немало изговор за овие претерувања и за несоодветните заклучоци изнесени од Беренсон.